امام نقی(ع)در سرای گدایان!

صفار با سند خود از صالح بن سعید نقل می کند که گفت: خدمت امام هادی علیه السلام رسیدم، و عرض کردم: فدایت شوم، در هر کاری در صدد خاموش کردن نور شما، و کوتاهی در حق شما هستند، تا جایی که تو را در این سرای زشت و بدنام که سرای گدایان است جا داده اند. امام علیه السلام فرمود: پسر سعید! تو هم اینگونه می اندیشی؟! سپس با دست خود اشاره کرد و فرمود: بنگر! من ناگاه باغ هایی شگفت انگیز و بستان هایی زیبا دیدم [چونان بهشت] که دخترانی خوشبو و همچون درّ در صدف، و پسران و مرغان و آهوان و نهرهای خروشان در آن ها بود، چشمم خیره شد، و دیده ام از کار افتاد، و امام علیه السلام فرمود: هرجا باشیم این ها برای ما آماده است، ما در سرای گدایان نیستیم. منابع: بصائر الدرجات: 406 ح7 الکافی 1: 498 ح2 الاختصاص: 324 الإرشاد: 334 الخرائج و الجرائح 2: 680 ح10 روضة الواعظین: 224 إعلام الوری 2: 126 کشف الغمّة 2: 383 الثاقب فی المناقب: 542 ح1 بحارالانوار 50: 132 ح15 مدینة العاجز 7: 421 ح4

امام نقی(ع) و روزه های مستحب!

طوسی با سند خود از ابو اسحاق بن عبدالله نقل می کند که گفت: در دلم این سوال نقش بسته بود که روزهایی که روزه ی آن ها مستحب است کدام اند؟ تصمیم گرفتم خدمت امام هادی علیه السلام که در قریه ی صریا بود برسم، و این را به احدی از خلق خدا نگفتم، به خدمت امام علیه السلام رسیدم، چون مرا دید فرمود: یا ابا اسحاق! آمدی که از روزهایی که روزه ی آن ها مستحب است بپرسی، و آن ها چهار روز است: روز 27 رجب، روزی که خدای سبحان، محمد صلی الله علیه وآله وسلم را به سوی بندگانش مبعوث کرد تا برای جهانیان رحمت باشد. و روز میلاد پیامبر که 17 ربیع الاول است، و روز 25 ذی القعده که روز دحوالأرض است، و روز عید غدیر [18 ذی الحجّة] که در آن روز، پیامبر خدا، برادر خود علی علیهما السلام را راهنما و امام پس از خود قرار داد. عرض کردم: فدایت شوم، درست است، من به این قصد آمده بودم، شهادت می دهم که تو حجت خدا بر بندگانش هستی. منابع: تهذیب الاحکام 4: 305 ح4 بحارالأنوار 96: 266 ح13 مع اختلاف و 50: 157 ح47 مسندالإمام الهادی: 238 ح8 مع اختلاف.

سلام کردن کوه ها و صخره ها بر پیامبر!

امام عسکری علیه السلام از امام هادی علیه السلام نقل می کند که فرمود: اما قصه ی سلام کردن کوه ها، و صخره ها، و سنگ ها بر پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم این است که: چون رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم سفر تجارتی به شام را رها کرد، و همه ی آنچه را که خداوند از این سفرها نصیبش کرده بود، صدقه داد، هر بامدادان به جانب کوه حرا می آمد، و از آن بالا می رفت، و از بلندی های آن به آثار رحمت خدا، و انواع عجائب و اسرار رحمت و حکمت او چشم می دوخت، به اطراف آسمان، و کرانه های زمین، و دریاها، و بیابان های خشک، و دشت ها، با دیده ی عبرت می نگریست، و از این آیات الهی یاد خدا می کرد، و او را آنچنان که حق پرستش اوست، عبادت می کرد. چون چهل سالش کامل شد، و خدای سبحان به دل او نگریست، و آن را بهترین، و عالی ترین، و مطیع ترین، و خاشع و خاضع ترین دل ها یافت، به درهای آسمانِ [ملکوت و غیب خود]، اذن داد تا باز شوند، و محمد صلی الله علیه وآله وسلم ببیند، و به فرشتگان اذن داد تا فرود آیند، و محمد صلی الله علیه وآله وسلم بنگرد، و رحمتِ [ویژه ی خود] را فرمان داد که از ساق عرش تا [فرق] سرش فرود آید، و محمد صلی الله علیه وآله وسلم را فراگیرد و محمد، جبرئیل روح الامین را –که طوقی از نور دارد، و طاووس فرشتگان است- دید که بر او فرود آمد، و بازویش را گرفت، و تکان داد، و گفت: ای محمد! بخوان. گفت: چه بخوانم؟ گفت: ای محمد! »بخوان به نام پروردگارت که آفرید، انسان را از عَلَق آفرید، بخوان و پروردگار تو کریم ترین است، همان کس که به وسیله ی قلم آموخت، به انسان آنچه را که نمی دانست آموخت«، آری وحی پروردگارش را آورد، و به آسمان بالا رفت. محمد صلی الله علیه وآله وسلم از کوه پایین آمد، در حالی که آنچنان عظمت و کبریایی خداوند او را فراگرفته بود که دچار تب و لرز شد. امام علیه السلام می گوید: بر پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم –که عاقل ترین، و گرامی ترین مخلوق خداست، و شیطان، و کردار و گفتار دیوانگان، از هر چیز منفورترش بود- بسیار سخت می نمود که قریش تکذیبش کنند، و به جنون و شیطان زدگی نسبتش دهند، خدای سبحان خواست تا شرح صدرش دهد، و شجاعت و دلگرمی اش بخشد، از این رو کوه ها و صخره ها و کلوخ ها را به سخن آورد، و چون به هر یک از آن ها می گذشت ندا می کردند: سلام بر تو ای محمد! سلام بر تو ای ولی خدا! سلام بر تو ای رسول خدا! سلام بر تو ای حبیب خدا! مژده بادت که خدای سبحان، تو را بر همه ی مخلوقات، از پیشینیان و پسینیان، برتری و زیبایی و آراستگی داده، و کرامت بخشیده است

سجده شکر بعد از نماز

سجده ی شکر بعد از نماز امام علی النقی علیه السلام با ما نماز خواند. و بعد از چهار رکعت نافله ی مغرب، سجده ی شکر بجا آورد. من به ایشان عرض کردم: یابن رسول! پدران بزرگوار شما پس از سه رکعت نماز مغرب سجده ی شکر انجام می دادند اما شما... ! امام که درود خدا بر او باد فرمود: هیچیک از پدران من سجده ی شکر به جا نمی آوردند مگر بعد از هفت رکعتٍ]فریضه و نافله ی مغرب[ طوسی با سند خود از حفص جوهری نقل می کند. تهذیب الاحکام 2: 114 ح 194، الاستبصار 1: 347 ح 1، بحار الانوار 86: 194.

کیفیت صرف مال در راه خدا

کیفیت صرف مال در راه خدا ازامام علی النقی الهادی علیه السلام پرسیدند: مردی وصیت کرده که مالش را در راه خدا ]سبیل الله[ مصرف کنند، ]این سبیل الله چیست[ ؟ امام هادی )ع( فرمودند:سبیل الله شیعیان ما هستند. العربیة: سألت العسکریّ علیه السلام بالمدینة عن رجل أوصی بمال فی سبیل الله؟ فقال: سبیل الله شیعتنا.