حکمت اختلاف معجزات پیامبران

متوکل از عالم بزرگ عصر خویش یعقوب بن اسحاق مشهور به "ابن سکیت" خواست که از امام هادی علیه السلام سؤالاتی بپرسد تا حضرت از جواب باز ماند و از مقام و شوکت امام بکاهد . "ابن سکیت" سوالی دشوار آماده کرد. در کاخ عباسی انجمن علمی فراهم شد که در آن، متکلمین، فقها و در رأس آنان متوکل در آن جمع بودند. ابن سکیت از امام هادی )علیه السلام( این سؤال را مطرح نمود: "چرا خداوند معجزات پیامبران را گوناگون قرار داد؟" "چرا خدا موسی را با معجزه عصا و ید بیضاء، عیسی را با معجزه بهبود بخشیدن به افراد مبتلا به مرض پیسی و نابینا و زنده کردن مردگان و محمد )صلی الله علیه و آله( را با معجزه قرآن و شمشیر مبعوث کرد؟" امام در پاسخ فرمود: خداوند موسی را با معجزه عصا و ید بیضا، در زمانی مبعوث نمود که "سحر" عنصر غالب جامعه بود بنابراین خداوند با این معجزه او را برانگیخت تا سحر آنان را مغلوب اعجاز خود نماید و آنان را مبهوت و درمانده کند و حجت را به آنان تمام نماید . و عیسی را با اعجاز درمان برص و کوری و زنده کردن مردگان به اذن خدا در زمانی فرستاد که طب و پزشکی در جامعه غالب بود. خداوند پیامبر اسلام را با قرآن و شمشیر در زمانی برانگیخت که شعر و شمشیر بر جامعه مسلط بود، پیامبر نیز با قرآن تابان و شمشیر برّان، شاعران را مبهوت و شمشیرکشان را منکوب کرد و حجت حق را برایشان ثابت نمود. در مقابل جواب امام، ابن سکّیت پرسید: »پس الآن حجت چیست؟« حضرت امام هادی علیه السلام فرمود: »عقل که دروغ پرداز بر خداوند را می شناسد و او را تکذیب می کند.« ابن سکیّت اظهار درماندگی و ناتوانی کرد و از ادامه بحث خودداری نمود یحیی بن اکثم شروع به توبیخ کردن او نمود و گفت: ابن سکیت را چه به مناظره!